Γονεϊκή Ευθύνη

  Άκου μανούλα, αν υπάρχει κάτι που πρέπει να καταλάβεις, να μάθεις και τελικά να εμπεδώσεις σε ό,τι αφορά την ανατροφή του παιδιού σου είναι πως η σχέση που θα δημιουργήσεις μαζί του είναι καθοριστική για την ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη, τις σχέσεις που θα αναπτύξει και τις κοινωνικές του δεξιότητες εφ’ όρου ζωής.

Είσαι το μέσο μέσα από το όποιο το παιδί θα αποθηκεύσει μέσα του την εικόνα για τον εαυτό του, την εικόνα για τις ανθρώπινες σχέσεις .

Είσαι το μέσο μέσα από το όποιο το παιδί μαθαίνει αυτόν τον κόσμο.

Ερχεται στην ζωή ανήμπορο και φοβισμένο με έμφυτη την ανάγκη να δημιουργήσει ένα ισχυρό δεσμό ο οποίος θα του παρέχει ασφάλεια.

Αυτή η ανάγκη του λειτουργεί σαν ένα είδος ενστίκτου το οποίο παρατηρείται σε όλα τα θηλαστικά και οδηγεί στην προσκόλληση μαζί σου για να του εξασφαλίσεις προστασία. Για να καταφέρει να επιβιώσει. Και στην συνέχεια να μάθει μέσα από εσένα πώς να προσαρμόζεται και να διαχειρίζεται την ζωή που εσύ του χάρισες.

Όταν το βρέφος κλαίει και η αιτία αναφέρεται σε φυσικές ανάγκες τις οποίες αναπτυξιακά δεν μπορεί ακόμα να καλύψει μόνο του, εσύ ανταποκρίνεσαι.

Το βρέφος ανακουφίζεται (κι αυτή είναι η πρώτη φάση δεσμού προσκόλλησης σύμφωνα με την θεωρεία του Bowlby) και μέσα του αποθηκεύεται το εξής σχήμα: “Όταν έχω ανάγκη, όταν πονάω, όταν πεινάω, όταν κινδυνεύω, δεν εγκαταλείπομαι, κάποιος σημαντικός για εμένα, Κάποιος για τον οποίο φαίνεται να είμαι σημαντικός κι εγώ, υπάρχει κοντά μου.”

Η αίσθηση αυτή αποθηκεύεται όπως οι πληροφορίες στον σκληρό δίσκο ενός υπολογιστή.

Είναι ένα αρχείο αποθηκευμένο.

Στην συνέχεια καθώς το βρέφος περνά τις πρώτες έξι εβδομάδες τις ζωής του το βρέφος σου τώρα σε αναγνωρίζει.

 Αυτός ο Κάποιος είσαι εσύ, μανούλα!

Ο σημαντικός της ζωής του έχει την μυρωδιά σου και μέχρι τους 8 μήνες περίπου  εμφανίζεται σταδιακά η ανάγκη του να χτίσει την πρώτη και καθοριστική σχέση της ζωής του.

Μέσα από αυτήν την σχέση εσύ μανούλα θα του χαρίσεις ή θα του πάρεις την αίσθηση της αυταξίας. Εσύ θα του χαρίσεις την ομορφιά ή την ασχήμια που κρύβουν μέσα όλες οι ανθρώπινες σχέσεις.

Εσύ θα του χαρίσεις πίστη ή απελπισία.

Από τους 8 μήνες της ζωής του και μετά το βρέφος αρχίζει να αντιδρά σε κάθε αποχωρισμό που βιώνει μαζί σου.

Ξεκινάει το άγχος του αποχωρισμού.

Που εσύ με φροντίδα θα καλλιεργήσεις την ανεξαρτησία και την αυτονομία του σταδιακά παρέχοντας ασφάλεια συναισθηματική και εμπιστοσύνη,

Τώρα ξέρει ότι είσαι εσύ ο σημαντικός άλλος για εκείνο και κάθε αποχωρισμός βιώνεται σπαρακτικά.

Αναπτυξιακά δεν έχει αποκτήσει ακόμα «μονιμότητα του αντικειμένου», δηλαδή κάθε αντικείμενο που δεν είναι μπροστά του παύει υπάρχει.

Η απουσία σου έστω και για λίγο σημαίνει εγκατάλειψη.

Δεν ξέρει ότι σύντομα θα επιστρέψεις.

Δεν θα το καταλάβει μανούλα, όσες φορές και αν το πεις.

Στην συνέχεια  και περίπου μετά τα δυο έτη το μικρό σου πια ξέρει πως αν φύγεις θα επιστρέψεις, έχει πλέον επέλθει η φυσιολογική ωριμότητα στον εγκέφαλο του.

Μπορεί πια να σε κρατήσει φαντασιακά μέσα του.

Και όταν επιστρέφεις μία δεύτερη αίσθηση καταγράφεται εκ νέου στον σκληρό του δίσκο.

«Ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου είναι άξιος εμπιστοσύνης. Είναι ξανά εδώ μαζί μου. Ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου ανταποκρίνεται στις συναισθηματικές μου ανάγκες. Όταν φοβάμαι, όταν ανησυχώ, όταν στενοχωριέμαι ή απογοητεύομαι ο σημαντικός άνθρωπος για εμένα είναι παρόν. Με ανακουφίζει η αγκαλιά του, η αποδοχή και η κατανόηση των συναισθημάτων μου. Έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό θα κάνω κι εγώ αν χρειαστεί. Αυτό συμβαίνει στους δεσμούς, αυτό είναι στα αλήθεια ένα δώρο για την ζωή που θα ζήσω».

Και κάπως έτσι μανούλα έχεις την δύναμη να δημιουργήσεις ή να καταστρέψεις ένα κόσμο αμοιβαίου σεβασμού, αγάπης και εμπιστοσύνης για το παιδί σου.

Είσαι ο πρώτος και καθοριστικός δεσμός του παιδιού σου είσαι η αναπαράσταση της ίδιας της ζωής.