Δεν έχω να σας πω τίποτα.

Γιατί τίποτα δεν μπορείτε να ακούσετε.

Γιατί ακούτε μόνο όσα ξέρετε.

Μόνο όσα κάτι σας θυμίζουν.

Μόνο όσα ακουμπούν πάνω σε δικές σας μνήμες και εικόνες.

Γιατί ακούτε μονάχα αυτό που στο βάθος είστε.

Ακούτε εσάς.

Ακούτε την φωνή σας και παρακαλάτε να ακούσετε , κάτι να σας συνεπάρει κάτι να σας θυμίσει πως δεν είστε μόνοι.

Περιμένετε να ταυτιστείτε, να βρείτε κομμάτια του ραγισμένου σας εαυτού για να ενώσετε.

Δεν ακούτε για να μάθετε, ακούτε για να γνωρίσετε για να αποκτήσετε μια πιο καθαρή εικόνα δική σας.

Εσάς αναζητάτε.

Στις ομιλίες, στα κείμενα, στους στίχους, στους ανθρώπους, στις μυρωδιές,  στις γεύσεις σε ότι ξυπνά τις κοιμισμένες σας αισθήσεις.

Να βρείτε ζωή μέσα από κάτι που να σας θυμίσει πως δεν είστε νεκροί.

Νεκροζώντανοι.

Λυπημένοι και μόνοι.

Είστε νεκροζώντανοι λυπημένοι και μόνοι.