BOOK«Έχουμε βοήθεια αλλά δεν θέλουμε..»
«Έχουμε βοήθεια αλλά δεν θέλουμε..»
«Έχουμε βοήθεια αλλά δεν θέλουμε..»
« Ξέρετε πως είναι οι γιαγιάδες… δίνουν γλυκά βάζουν τηλεόραση και εμείς ξέρετε δεν τα κάνουμε αυτά.»
«Γενικά δεν θέλουμε να επεμβαίνουν στην ανατροφή του παιδιού μας.»
«Θα μεγαλώσουμε το παιδί μας όπως θέλουμε εμείς.»
Θέλω όμως μανούλα να σου πω, ότι στις
περισσότερες αφηγήσεις των ανθρώπων που συναντώ ψυχοθεραπευτικά οι κακές αναμνήσεις που τόσο φοβάσαι μην ανακαλέσουν τα παιδάκια σου, τα προβλήματα στην συμπεριφορά και τα λάθος πρότυπα, δεν προέρχονται από τους παππούδες αλλά από γονείς άκαμπτους αμετακίνητους, από γονείς που ήταν πεπεισμένοι πως αυτό που έκαναν ήταν το σωστό.
Από γονείς που έβλεπαν μέχρι εκεί που έφταναν τα ψυχικά τραύματα τους.
Οι παππούδες συνήθως κατέχουν στις αναμνήσεις τις πιο γλυκές γωνίες του νου.
Είναι αυτή η υπερβολική αγάπη και προσφορά που μόνο μια γιαγιά μπορεί να δώσει αλάνθαστα.
Και κάτι ακόμα.
Το παιδί και ο παππούς συναντιούνται σε εκείνο το σημείο της ζωής που η αγάπη είναι ξέχειλη.
Που η ορμητική επιθυμία του πρώτου για ζωή συναντά την νοσταλγία του δευτέρου.
Που η χαρά του παιδιού γίνεται η μόνη αξία.
Για τις άλλες φροντίζεις εσύ.
Μην αντιστέκεσαι λοιπόν μανούλα στην ομορφιά και την ελευθερία μιας σχέσης διαφορετικής από της δίκης σου.
Μιας σχέσης που επειδή δεν μπορείς να καταλάβεις, απορρίπτεις.
Μιας σχέσης που έχει άλλους κανόνες από τους δικούς σου.
Αυτή είναι αγάπη άλλης γενιάς.
Μην ανησυχείς για αυτήν, για τις βεβαιότητες σου όμως καλό θα ήταν.
Υ.Γ Η αγάπη αυτή φτάνει και σε σένα με την μορφή ελεύθερου χρόνου.
Μην τον στερείσαι.
Η δική σου γενιά σε έχει στριμώξει περισσότερο.