Τα σχολεία ξεκινούν.

Είστε έτοιμες να το κάνετε να μισήσει λίγο ακόμα τα βιβλία;

Θα βάλετε ακόμα μια χρόνια το χεράκι σας ώστε τα παιδάκια σας να βαριούνται κάθε στιγμή στην σχολική τάξη;

Φαντάζομαι πως ναι.

Και αν κάποιες μανούλες ξεκινούν πρώτη φορά την σχολική χρονιά ας τους δώσουμε μερικές συμβουλές πως να μαρτυρούν όλοι μαζί.

Αρχικά αναλαμβάνετε όλη την ευθύνη εσείς.

Είσαστε υπεύθυνες για το διάβασμα, για την επιτυχία ή την αποτυχία του παιδιού σας αφού εκείνο είναι ανίκανο να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη.

Ορίζεται εσείς μόνο το πότε και το πως θα διαβάσει.

Ελέγχετε καθημερινά τι κάνει στο σχολείο αφού όπως λέτε είναι ανεύθυνο, δεν είναι άξιο εμπιστοσύνης και φυσικά δεν το ενδιαφέρει η γνώση παρά μόνο το παιχνίδι.

Η αναγνώριση, η αποδοχή και η επιβράβευση δεν είναι ανάγκες του όπως θα ήταν σε ένα κανονικό παιδί αλλά αυτό που χρειάζεται το δικό σας τεμπέλικο παιδί είναι η επίπληξη, οι φωνές και η τιμωρία.

Να φέρεστε καθημερινά σαν αστυνομικός που τιμωρεί παραδειγματικά τον ένοχο, όταν το παιδί σας δεν ακολουθεί το πρόγραμμα που εσείς όρισατε, ακριβώς όπως θα κάνατε και σ’ έναν πραγματικά «κακό».

Το παιδί είπαμε δεν είναι ικανό να ορίσει τίποτα.

Θα ψάχνεται επίσης την τσάντα του, θα ανοίγεται τα τετράδια του αυθαίρετα.

Τι νομίζει ότι είναι άλλωστε που θα έχει την ατομικότητα του;

Σας ανήκει.

Καμία πρωτοβουλία δεν μπορεί να πάρει.

Εσείς ξέρετε καλύτερα, άλλωστε ελέγχοντας τα πάντα τα έχετε πάει περίφημα στην προσωπική σας ζωή ή μήπως όχι;

Συνοψίζω.

Η σκέψη είναι: Εχω ένα παιδί ανώριμο, ανεύθυνο, ανίκανο να αναλάβει και να αντιμετωπίσει τις δίκες του ευθύνες ακόμα και αν αναπτυξιακά είναι έτοιμο.

Εγώ δεν θα του επιτρέψω καμιά εξέλιξη και αυτονομία.

Με λίγα λόγια είναι ένα λάθος της φύσης και εγώ θα το διορθώσω.

Με αυτές λοιπόν τις σκέψεις μπορείτε να συνεχίσετε να καταστρέφετε τα παιδάκια σας και να ξεκινήσετε ‘όσες τώρα διαλέγετε τις πρώτες σχολικές τσάντες ‘σας’.

Και μην παραλείψετε να τα σέρνετε από δραστηριότητα σε δραστηριότητα μέχρι να τα ξεζουμίσετε.

σχέδιο: Funtuki